- stercoro
- stercŏro (stercĕro), āre, āvi, ātum [stercus]
- tr. -
[st1]1 [-] fumer (un champ).
- Varr. R. R. 1, 38; Cic. Sen. 15, 54; Mart. Cap. 3, § 305; Col. 2, 16, 2; Plin. 17, 9, 6, § 50.
[st1]2 [-] vider, curer.
- stercorata colluvies, Col. 1, 6, 24 : vidange.
* * *stercŏro (stercĕro), āre, āvi, ātum [stercus] - tr. - [st1]1 [-] fumer (un champ). - Varr. R. R. 1, 38; Cic. Sen. 15, 54; Mart. Cap. 3, § 305; Col. 2, 16, 2; Plin. 17, 9, 6, § 50. [st1]2 [-] vider, curer. - stercorata colluvies, Col. 1, 6, 24 : vidange.* * *Stercoro, stercoras, pen. corr. stercorare. Plin. Fumer les terres.\Spissius, vel rarius stercorare. Columel. Fumer dru ou cler.\Vicia et faba stercorare agrum dicuntur. Colum. Engraissir.
Dictionarium latinogallicum. 1552.